Open atelier in ZIMIHC met Freek Stegeman

Ben ik dat? Ja!

En alweer participeerde uw participerende reporter in een activiteit waarin ze zeker zal blijven hangen! Eerst de Derde Helft, toen improvisatietheater bij het Speelkwartier in ZIMIHC en nu, heet van de naald, bij het Open Atelier, wederom in ZIMIHC.

Het Open atelier bestaat al een tijdje. Wie zin heeft en tijd – talent is niet nodig! -  kan pen, potlood of penseel ter hand nemen in ZIMIHC, tijdens het Creatief Café op de woensdagochtend. Dit keer is dat onder begeleiding van Freek Stegeman, schilder van kleine schilderijen, zoals hij het zelf uitdrukt. Hij doet dat met olieverf, maar wij gaan deze keer vooral potloden gebruiken, heb ik begrepen.

Freek komt bepakt en bezakt binnen: hij heeft heel wat materiaal meegenomen. Er is ook nog materiaal van ZIMIHC, dus als ik er een potje van ga maken ligt het in ieder geval niet dáar aan.

Het is druk, een man/vrouw of twaalf, schat ik, als het niet meer is. We krijgen potlood en papier en een opdracht waar we precies zo verbaasd over zijn als Freek al had aangekondigd. Een zelfportret moeten we tekenen, maar dan met onze ogen dicht! En niet spieken!

Ik verwacht er helemaal niets van. Lukraak teken ik de onderdelen van mijn gezicht, op plekken waarvan ik maar hoop dat ze ongeveer kloppen, maar lo and  behold! Dat lijkt best op mij! En dat blijkt ook te gelden voor de andere zelfportretten die aan de muur pronken.

Het demonstreert, zegt Freek, dat wat je raakt en wat je herkent in een portret niet de zorgvuldig gepenseelde gelijkenis is, maar iets eigens, iets bijzonders. En dat geldt ook voor schilderijen in het algemeen.

Hij laat ons ter illustratie een aantal portretten zien. Een ervan is zo natuurgetrouw dat we verbaasd zijn dat het een schilderij is en geen foto – en dat is precies wat de maker gedaan heeft, blijkt: een foto gemaakt en die zorgvuldig ingevuld. Het staat in schril contrast tot wat Picasso van de gezichten van zijn vrouwen heeft gemaakt en toch zijn ze te herkennen van hun foto’s.

De volgende opdracht gaat verder op dit chapiter. Dit keer maken we een selfie en tekenen we ons portret terwijl we alleen naar onze telefoon kijken, niet naar ons papier.

Als ik denk dat ik klaar ben, zie ik dat ik mijn kin ben vergeten. En dit ziet er toch wel heel anders uit! Nog steeds herkenbaar, vindt Freek! De rimpels in mijn voorhoofd die ik zo nadrukkelijk heb weergegeven worden zo mogelijk nog dieper.

Ik vind het wel opvallend dat het ‘knotje’ dat ik vandaag draag nu wel in beeld is, terwijl ik mezelf met mijn ogen dicht zonder meer tekende zoals ik er meestal uit zie: met mijn haar los.

Na de koffie met gebak waar ZIMIHC de bezoekers van het Creatief Café steevast op trakteert gaat Freek wat meer in op de techniek. Waar zit ongeveer wat in een gezicht? We gebruiken onze selfies nog een keer om zo goed mogelijk ons oog te tekenen. En weer gaat het niet om een zo groot mogelijke gelijkenis, maar om wat jouw oog jouw oog maakt.

Dan is deze les voorbij. Elke week gaat er een ander thema langskomen, nog vijf weken lang. En ik ben zeker van de partij! Reuze benieuwd wat we volgende keer op papier gaan zetten!

De agenda voor de maand januari vind je hier.