Sara Herreras Martinez
Sinds 2010 woon ik met veel plezier in Wittevrouwen – eerst aan de rand van de wijk, en inmiddels midden in het hart ervan. Het is een buurt waar ik mij, ook als Spaanse, meteen thuis voelde. Mijn twee kinderen gaan naar de Jenaplanschool, waardoor ik veel andere buurtbewoners heb leren kennen. Wat ik zo mooi vind aan deze wijk is de kracht van onderop. Er gebeurt hier zoveel vanuit de buurt zelf – van plantenacties en straatschoonmaak tot boekruil, kledingmarkten, samen koken en het jaarlijkse straatfeest. Ik sluit me daar graag bij aan. Het is bijzonder hoe betrokken mensen hier zijn.
Ook in mijn werk speelt die betrokkenheid een grote rol. Als onderzoeker houd ik me al jaren bezig met de energietransitie – eerst aan de Universiteit Utrecht en nu bij de Hogeschool Utrecht. In mijn promotieonderzoek heb in gekeken naar hoe gemeenten en bewoners kunnen samenwerken aan een aardgasvrije toekomst. En het mooie is: dat onderzoek komt nu samen met mijn eigen leven in de wijk! Via mijn werk mag ik meedenken met energie-initiatief Grifstroom en de gemeente, om ook in onze buurt stappen te zetten richting een duurzamere toekomst.
Zelf hebben we thuis onlangs een hybride warmtepomp gekregen – een bijzonder cadeau van vrienden, familie en collega's na mijn promotie. Het voelt goed om niet alleen beroepsmatig, maar ook privé een steentje bij te dragen aan de energietransitie. Wittevrouwen is een fijne plek om te wonen. En nog fijner is het als je, samen met anderen, iets kunt betekenen voor je straat, je buren en de toekomst van je wijk.
Juist in deze tijd, waarin klimaatverandering steeds urgenter wordt en het politieke klimaat een andere kant op lijkt te bewegen, voel ik hoe belangrijk het is om te blijven investeren in kennis en verandering. Onderwijs en onderzoek is vaak de stille kracht achter innovaties – de ‘onzichtbare hand’ wordt wel gezegd - die beleid, technologie en maatschappelijke initiatieven vooruithelpt. Maar juist die kennisinfrastructuur staat vaak als eerste onder druk wanneer er bezuinigd wordt. Dat maakt het werk kwetsbaar, maar ook des te zinvoller. Voor mij is onderzoek geen ivoren toren, maar een manier om samen met bewoners, overheden en studenten aan praktische oplossingen te bouwen – ook hier, in onze eigen wijk.