Henny van den Nagel – Een beetje humor maakt alles leuker

Wat gebeurt er als je een gesprek aangaat zonder concrete agenda of verwachting? Wanneer je iemand interviewt zonder te weten waar het gesprek over zal gaan? Zo ontstond het gesprek met Henny dat begon op een woensdagmiddag tijdens het T-leuten in de bieb in Tuinwijk. Ik kende haar niet en toch zei ze verrassend snel ‘ja’ toen ik haar vroeg voor een interview. Mijn nieuwsgierigheid werd hierdoor alleen maar groter. De hele week vroeg ik me af waarom ze ‘ja’ had gezegd. Wat zou ze willen delen? Wat zou ze zelf willen vertellen? Ze wist namelijk niet wat ik haar zou vragen.

De eerste indruk

Toen ik haar huis binnenstapte, had ik meteen het gevoel dat haar woning haar persoonlijkheid weerspiegelde. De ruimte is warm en kleurrijk aangekleed en voelde direct uitnodigend en gezellig. Wat meteen opviel in haar woonkamer was de felgele lap die als een schilderij één van de muren sierde, met daarboven het getal '85'. Het bleek een cadeau te zijn voor haar 85e verjaardag. Op het doek stonden veel persoonlijke berichten van de mensen dicht om haar heen. Het gaf me een kijkje in de dierbare relaties die ze heeft en hoe ze wordt omschreven door de mensen die belangrijk voor haar zijn. Haar woonkamer vertelde een verhaal over haar, nog voordat ons gesprek begon.

Toen ik Henny vroeg waarom ze eigenlijk ‘ja’ had gezegd tegen het interview, vertelde ze dat ze een verhaal had voorbereid. Ze begon met een vraag die ik niet had zien aankomen: 

“Is dit verhaal waar, denk je?” 

Het was het begin van een verhaal dat ze me wilde vertellen over haar honden en het zette meteen de toon voor een speels begin van dit interview.

Het verhaal begon met Doggie, haar eerste hond. Doggie was bij haar terechtgekomen via een meisje uit de buurt, dat het hondje van een dakloze man had gekregen. Doggie was inmiddels twintig jaar oud – een respectabele leeftijd voor een hond. Maar toen hij echt oud werd, besloot Henny alvast op zoek te gaan naar een nieuwe hond.

Via Marktplaats kwam ze terecht bij Puckie, een hond die in een druk gezin had gewoond met kinderen en andere honden. Het gezin had gezien Puckie meer een stadshond was. Henny nam hem dan ook  mee naar huis in Utrecht. Ze veranderde zijn naam van Puckie naar Pooh, van Winnie de Pooh. Eenmaal thuisgekomen ontdekte ze dat Puckie medische zorg nodig had: operaties aan zijn knieën, maagklachten en hij was niet ingeënt.

Henny zag dat hij een sociale hond was. Hij is goed met kinderen, andere honden en zelfs met katten. Maar waarom hadden zijn vorige eigenaren hem dan toch weggedaan? Ze ontdekte dat Puckie ooit was opgeleid als sociale hond voor kinderen en ouderen, maar hij had één probleem: hij kon niet leren om stil te zitten op schoot. Iets dat essentieel is voor die rol. Ook had het gezin het financieel zwaar en konden ze de zorg voor Puckie niet langer aan.

Na het vertellen van haar verhaal keek Henny me recht aan en vroeg met een glimlach: “Is dit verhaal waar?” Ik antwoordde: “Ja, dat denk ik wel.” Toen stelde ze de volgende vraag: “Is het hele verhaal waar?” Tja… dat weet je nooit,” zei ik, terwijl ik haar lachend en vragend aankeek. Ze begon te lachen en zei: “Ja, het is waar… maar niet helemaal.” Het stukje over de opleiding klopte niet, gaf ze toe. Zodra haar zin stopte, moesten we allebei lachen. 

Ze legde uit waarom ze het verhaal op deze manier had verteld. “Dit verhaal heeft geen enkel belang, behalve dat het de dingen leuker maakt,” zei ze. “We kunnen de dingen ook leuker maken zonder dat een ander daar schade van lijdt. Een beetje humor maakt alles gewoon leuker.”

Het was haar manier om het onvoorbereide gesprek licht te starten. Geen verborgen agenda, geen zware boodschap. Gewoon een beetje speelsheid – om alles net even wat leuker te maken. Henny en ik schelen zo’n vijftig jaar en juist daarom was het extra leuk om te merken hoeveel er te delen valt. Voor mij was dit gesprek een herinnering aan hoe waardevol het is om nieuwsgierig te blijven en ruimte te laten voor wat je nog niet van tevoren kunt bedenken – want dan kunnen verrassingen echt ontstaan.

Meer dan een leuk gesprek

Zoals je kunt lezen stelt Henny je meteen op je gemak. Met haar open houding maakt ze makkelijk contact. Haar verhalen en creativiteit deelt ze graag met anderen. Het is gezellig en fijn om met haar te leuten. Juist daarom zijn plekken als T-leuten in de bibliotheek in Tuinwijk zo waardevol: laagdrempelig, warm en vol ontmoetingen en verrassingen zoals deze. Dus: kom gerust eens langs – de kans is groot dat je Henny daar gaat ontmoeten!