Buurman Joost
We wonen op dezelfde vierkante kilometer. We voelen dezelfde regen, we horen dezelfde merel en het slaan van de Dom. Bij de Jumbo kennen we onze zwervers. Zonder dat we het doorhebben, spelen we figuranten in elkaars bestaan. En we komen er altijd veilig thuis. Een kleine ode aan de buurt en vandaag aan:
Buurman Joost
Het is voorjaar. Ik zit buiten voor mijn huisje te werken. Mijn lievelingsplek, mijn lievelingsseizoen. De camping is geopend zeggen we dan in de Frederika, want de plaatsjes achter zijn zo klein en vangen zo weinig zon (aan deze kant van de straat tenminste, aan de overkant brand je weg) dat de straat de beste plek is. Kleine praatjes tussendoor. Kleine Loek van de overkant die zijn nieuwe Mario Bros knuffel komt laten zien. Arie die ook thuiswerkt vandaag drinkt even een kop koffie mee, knikjes van onbekenden passanten op de camping. Ik hoor het pianospel van Henk.
Hey Hallo! Het altijd vrolijke hoofd van Joost. Bos krullen. 25 jaar. Hij heeft een nieuwe transportfiets. Zelf in elkaar gelast. Joost rijdt twee jaar geleden camping Frederika binnen met een aanhangwagen vol bouwmaterialen.
We speculeren al een tijdje over de bouwval op nr 28. Er zou een gescheiden vader met een zoon komen. Een alleenstaande vrouw met een handige broer. Het wordt een executieverkoop en het wordt Joost. Joost die het aandurft om een compleet uitgewoonde huurwoning te kopen op z’n 25ste. Samen met zijn zus. Zij boven. Hij beneden. Met vader en zus stuiten ze op rotte vloeren en een hele gore badkamer. Ongeïsoleerd is het. Dus koud en tochtig. Wel een mooi familieproject.
Joost is handig en creatief. Net afgestudeerd aan de kunstacademie. Verdiend bij als kok. Doet dingen die voorbijkomen en hij leuk vindt. En nu heeft hij een stukje land gekocht in Noord-Frankrijk. Met een ruïne erop. Lijkt ‘m tof om er een atelier van te maken en dan vrienden uit te nodigen en voor ze te koken. Dat doet hij vaker, maar het dichtbevolkte Frederika leent zich iets minder goed voor te vaak huiskameretentjes. En zou het niet tof zijn als er een plek in de wijk is waar mensen elkaar kunnen ontmoeten? Misschien moet ik daar eens over nadenken. Tikje meer sociale cohesie zou mooi zijn in de wijk. En iets meer diversiteit ook. Poef weer een nieuw idee En daar fietst Joost weer weg.
Soms weten 25-jarigen veel beter hoe het moet, dat leven.
