Willemijn beschildert electriciteitskastje in Votulast

Hey, dat is leuk - een kunstenares aan het werk op één van die grijze electriciteitskastjes. Ik maak kennis met Willemijn van de Wetering, die met haar eerste 'buitenschilderij' bezig is. "Soms komen er mensen langs die zeggen: Oh, ben jij van de Strakke Hand! Dat is wel een beetje vleiend!" geeft ze lachend toe.

'Van kastje naar canvasje'
Ruim twee maanden geleden ging het project 'Van kastje naar canvasje' weer van start - dit jaar werden dertig grijze electriciteitskastjes gekoppeld aan een kunstenaar/kunstenares om - geïnspireerd door verhalen van bewoners uit de buurt - te worden beschilderd. Dit electriciteitskastje in Votulast in de Johannes de Bekastraat doet er in ieder geval aan mee. Het staat aan het einde van de Zaagmolenkade, waar de J. de Bekastraat over gaat in de Draaiweg, enigszins in de zichtlijn vanuit 'Het verdwenen beeldplantsoen'.

Hier is Willemijn op dit moment bezig, haar ontwerp voor deze electriciteitskast uit te voeren. Nadat zij naar verhalen van bewoners rondom (de geschiedenis van) deze plek heeft geluisterd en op onderzoek uit is gegaan naar hoe het er hier vroeger uitzag, heeft zij haar schets uitgewerkt. Die is dan ook goedgekeurd door de gemeente.

Een electriciteitkastje beschilder je niet zomaar
Van een grijs kastje naar een kleurrijk schilderij is een heel proces (naast de planning en de ambtelijke weg): de gemeente heeft alle dertig kasten schoon gespoten en graffiti en stickers verwijdert, daarna hebben zogenoemde "stadsambassadeurs" de kasten ontvet, geschuurd en voorzien van een witte, ecologische bio-based primer. Daarop kan dan met gewone acrylverf worden geschilderd. Ten slotte beschermt een vernislaag het schilderij tegen erosie en vervuiling.

Willemijn geeft een inkijkje in hoe ze tot haar ontwerp is gekomen. "In deze blinde muur zat een raam," ik kijk naar de plek waar de stenen een iets andere tint rood hebben, "en er was vroeger een bakkerij in het gebouw." Wijzend naar de plek, waar nu een groot donkergroen betonblok met onooglijke graffiti tags staat op een klein stukje gras (een verdeelstation glasvezelnet): "hier hebben twee huisjes gestaan, die zijn afgebroken. Voordat dit blok hier kwam was het een grasveldje waar je heerlijk kon zitten en uitzicht had op het begin van 'Het verdwenen beeldplantsoen'." Veel van dit soort concrete informatie is dus de inspiratiebron voor het motief dat zij nu op 'haar' electriciteitskastje schildert.

Ontmoeting en contact
Buurtbewoners komen langs, op weg naar huis of om boodschappen te doen. Sommigen kennen Willemijn en kijken geïnteresseerd naar de voortgang, anderen zien voor het eerst wat hier te gebeuren staat. Willemijn geeft graag antwoord op vragen, dit buurtje heeft een mooie plek gekregen in haar hart*. Er ontstaan gesprekken en uitwisseling van ideeën om de buurt nog mooier en aangenamer te maken en hoe je dat aan zou kunnen pakken. Ter plekke ontstaan aanvullende plannen die misschien een vervolg krijgen - of niet 😉.

We moeten nog even wachten tot het hele plaatje af is, maar ik kan wel verklappen, het wordt mooi!

Van kastje naar canvasje is een project van Thirty030 in samenwerking met Utrecht Marketing en buurtbewoners. In 2021 werden al een keer achttien electriciteitskastjes, verdeeld over de stad, beschilderd. 

*Willemijn woont in Noordoost, in Tuindorp