De Tuindorpkerk: een huis in de wijk
Het is de ‘day after’ Sinterklaas en ik zit tegenover Len Borgdorff, de scriba (secretaris) van de Tuindorpkerk. Sinterklaas speelde gisteren een rol bij de Vierkrachtviering: een viering waarin naast de voorganger ook drie gemeenteleden het gesprek over een thema leiden, met muziek en filmpjes. Het thema was gisteren Verlangen. Natuurlijk verlang je er bij Sinterklaas naar je kadootjes open te ritsen, maar het ging ook bijvoorbeeld over ongedocumenteerden in de stad. Dat begrip kende ik niet: het zijn vluchtelingen zonder papieren. Wat is hun verlangen? Natuurlijk veiligheid, papieren, maar wellicht ook hele andere zaken?
De Vierkrachtviering staat open voor iedereen, juist ook voor mensen die normaal niet naar een kerk gaan. Na afloop kan er thuis bij mensen doorgepraat worden a.d.h.v. vragen. Het aantal bezoekers per huis is nu natuurlijk beperkt.
Er zijn veel verschillende vieringen in de Tuindorpkerk, en allemaal digitaal, wat wel belangrijk is nu corona weer zijn partijtje meeblaast. Zo is er de Kinderkliederkerk, waarbij kinderen al kliederend naar verhalen luisteren. Samen met de Pauluskerk wordt op woensdagavonden de Vespers gevierd, nu zonder publiek. Maar andere bijeenkomsten zijn er ook: op maandag tussen zes en halfacht is er ‘Psalm en Pannenkoek,’ waarbij een psalm besproken wordt onder het nuttigen van, inderdaad, een pannenkoek.
Met Huis in de Wijk wil de kerk wijkbewoners een huiskamer bieden, waarbij diverse activiteiten georganiseerd worden. Zo zijn er kookmiddagen waarbij je opeet wat je samen gekookt hebt, filmavonden, lezingen over literatuur, muziek, architectuur, wandelingen en fietstochten.
Voor jongeren zijn er veel activiteiten, in verschillende leeftijdsgroepen. Dan is er nog de groep Female & Fifty, zo’n 15 jaar geleden begonnen, dus de dames zijn nu ook wat ouder. De heren hebben hun eigen groep: Heren op Leeftijd. Beide groepen treffen elkaar nu ook wel via zoom. Er zijn regelmatig inzamelingen, met name voor de voedselbank.
In de Tuindorpkerk staat het oudste orgel van Utrecht: het Ruprechtorgel. In de zomer worden er gratis koffieconcerten op gegeven. De Tuindorpkerk wordt vaak gehuurd door koren voor hun concerten, maar heeft ook zijn eigen koor: de cantorij. Meestal zijn tenoren een zeldzaam goed, maar dat geldt niet voor de cantorij. Len is er één van.
Er zijn altijd wel tentoonstellingen te zien in de Tuindorpkerk. Tot 28 februari is het werk van kunstenares Thea Koot te bewonderen.
Alle activiteiten in de Tuindorpkerk zijn te vinden op de website, digitale Nieuwsbrief en in de papieren Mozaïek, waarvan Len redacteur is. Len zingt dus, organiseert en hij schrijft graag. Jarenlang was hij hoofdredacteur en columnist van Liter, een literair tijdschrift en nog steeds schrijft hij elke dag wel een paar uur: columns, verhalen, essays, gedichten. Daarnaast interviewt hij regelmatig twee schrijvers voor publiek in Kamer 23, een initiatief van kinderboekenschrijver Koos Meinderts, zijn vrouw Annette Fienieg en Len.
Vandaag ben ik voor de broodnodige beweging komen lopen, maar Len pakt dat wat grootscheepser – en consequenter- aan. Al van zijn padvinderstijd af maakt hij regelmatig wandelingen van zo’n 20 km met zijn zwager. Zoals de oude Griekse filosofen al wisten kun je al wandelend goed met iemand van gedachten wisselen.
Fietsen doet hij ook graag en dan zijn er nog kleinkinderen om op te passen. Al met al verveelt deze scriba zich geen seconde.
Veel kerken krimpen, zegt Len ten slotte, en dat geldt ook voor de Tuindorpkerk. Voor wie er zijn, voorziet de kerk in een behoefte. Voor wie er niet zijn, zou het wel eens een aangename verrassing kunnen bieden.
