Samen Spelen
In de coronatijd heb ik vaak over spelletjes geschreven die je op afstand kunt spelen. Die afstand is nu gelukkig niet meer nodig, hoewel je die spelletjes natuurlijk prima nog steeds kunt blijven spelen. Zelf doe ik dat met mijn vriendin die de helft van elk jaar in Lucca doorbrengt, de geluksvogel. We spelen dan WordOn en soms, heel soms, win ik nog wel eens ook.
Afstand – en winnen- zijn niet aan de orde bij Speelkwartier, improvisatietheater bij het Creatief Café van ZIMIHC op woensdagochtend.
Al eerder deed ik bij Tamara mee met een inhaal les en inmiddels heb ik een les van beide docenten, Jantina en Tamara meegemaakt. Net als eerder bij de Derde Helft vind ik iets waar ik een berichtje over schrijf zo leuk dat het een blijvertje wordt!
We zijn dit keer met wat meer mensen, omdat Jantina haar groepje, waarmee ze dit buiten doet, heeft meegenomen. Net als vorige keer doen we een voorstelrondje, maar dan wel op zijn Speelkwartiers! Vorige keer bedachten we een gebaar waarmee je je voorstelde. Tot mijn schande moet ik zeggen dat ik mijn gebaar niet meer weet!
Dit keer zeg je iets over jezelf en moet de rest bepalen of ze denken dat dat waar of onwaar is. Ik zeg dat ik een gamer ben en tot mijn verrassing denkt niemand dat dat waar kan zijn. Gamers blijken in hun belevingswereld tieners die tot diep in de nacht achter hun computer zitten. Nou, echt heel diep in de nacht wordt het bij mij niet vaak meer , maar verder? Virtueel kom ik best vaak mensen van mijn leeftijd of ouder zelfs nog tegen.
Er volgt een oefening, waarbij we aan elkaar concepten/dingen op kaartjes moeten uitbeelden. Zei ik dat winnen niet aan de orde was? Nu, dit doen we in teams en ons team verzamelt heel wat minder geraden kaartjes dan de ‘tegenpartij’.
Met dat winnen doelde ik eigenlijk op het principe dat je bij improvisatie altijd meegaat met de suggestie van je medespelers. Als je direct zegt: o, maar dat kan helemaal niet!, is dat de hond in de pot, daar kan niets uit ontstaan. En het is leuk als er iets grappigs gebeurt, maar dat hoeft helemaal niet. Er is niets goed of fout, het gaat er om dat je op elkaar reageert.
Dat doen we volop in de volgende oefening. Terwijl een ontevreden ‘klant’ op de gang wacht bedenkt het publiek wat die klant terug komt brengen. Dat weet dan dus iedereen, het publiek, de verkoper, behalve de klant zelf. Die moet uit de reacties van de verkoper zien op te maken waar hij/zij nu eigenlijk zo ontevreden over is. Dat levert hilarische situaties op, zoals een klant die een stekker in haar papagaai had willen steken. Geen wonder dat het beestje het niet ‘doet’!
Een blijvertje dus, voor mij. Tot dusver gaven Jantina en Tamara deze sessie maar één keer per maand; hopelijk gaat het lukken dat wat vaker te doen.
De volgende sessie is op 21 december, om 11.45 in ZIMIHC aan de Bouwstraat. Komt dat zien! Of liever, doen!
