De glossy van Noordoost: Mens en Wijk
Deze wijk heeft zijn eigen heuse glossy, die vier keer per jaar uitkomt: Mens en Wijk. Een driemaandelijkse Nieuwsbrief dus, maar in tegenstelling tot deze Nieuwsbrief gericht op álle wijkbewoners, niet alleen vijftig plussers.
Als mede ‘Nieuwsbriefschrijver’ was ik wel benieuwd hoe dit blad nu tot stand komt en een van de redactieleden, Fred Penninga, is bereid me een kijkje in de keuken te geven. Van Freds hand zijn de centerfold gedichten. In de laatste editie is dat een gedicht over het Dingemans gebouw, dat ik herken van de Zeehelden wandeling die ik onlangs maakte.
Fred heeft een tekstbureau - ook al is hij intussen pensionado – maar eerst een vooral is hij dichter, onder andere als lid van het Utrechts Stadsdichtersgilde. Zoals de naam al zegt produceert dat gilde gedichten over en voor Utrechtse aangelegenheden, op verzoek en op eigen initiatief. Volgend jaar zomer moeten ze flink aan de bak met de 900e verjaardag van Utrecht als stad. Omdat de gemeente dat samen met de bewoners wil vieren zijn ideeën en initiatieven van harte welkom!
De gedichten van Fred hebben een geheel eigen stijl. Van ingewikkelde en ondoorgrondelijke taal moet hij niets hebben: het gaat hem er om dat een gedicht voor iedereen begrijpelijk is, dus hij gebruikt toegankelijke, directe taal.
Fred levert niet alleen elk kwartaal een gedicht voor het blad, maar maakt ook deel uit van de redactie. Het blad is onafhankelijk: het wordt deels gesponsord door enkele wijk gebonden organisaties (Wijkplatform, Wijkwijzer, Dock en ZIMIHC) en daarnaast worden de kosten gedekt door advertenties.
Mens en Wijk wordt gemaakt door een acht-koppige redactie. Er is ruimte voor eigen ideeën en voor de actualiteit, maar daarnaast zijn er ook vaste rubrieken. Naast het centerfold gedicht van Fred zijn dat bijvoorbeeld architectuur in de wijk, de natuur, ruimtelijke ordening en enkele columns. Op dit moment is er een serie artikelen over politici die in de wijk wonen en er is een puzzel die helemaal over wijkweetjes gaat.
Bewegen hoort niet tot de vaste thema’s , maar als er iets actueels is dat daarop betrekking heeft wordt dat zeker vermeld in het blad. De Derde Helft bijvoorbeeld is zeker geen onbekende. En ik lees dat Tuindorp een fietsclub heeft met de veelzeggende naam de Stoempers. Dertig kilometer per uur halen die maar liefst, elke zaterdag.
Ook artikelen over eten en sociale contacten komen regelmatig terug. Zo staat er In de laatste editie een artikel over de Stichting Eet Mee, die alleenwonenden die graag nu en dan samen willen eten koppelt aan mensen die hun eetkamer regelmatig open willen stellen voor een gast.
Doel van het blad is verbinding en kennisgeving, zegt Fred en het vervult die rol naar zijn idee ook wel.
Fred beweegt elke zaterdagochtend intensief achter de tafeltennistafel van buurtcentrum de Boog in Overvecht. Hij doet dat al jaren buiten de wijk, omdat mogelijkheden daarvoor binnen de wijk hem niet bekend zijn. Natuurlijk wijs ik hem direct op de tafeltennistafel bij de Derde Helft!
Verder doet hij alles op de fiets. In het begin van de coronatijd was hij vaak doelgericht aan het wandelen, maar dat is toch niet echt zijn ding. Hij heeft toch best veel binnen gezeten.
Bewegen doet Fred dus zeker wel, maar zijn ‘mind’ laten bewegen in poëzie is toch wel wat Fred Fred maakt. Hij is actief lid van Literair Zeist, geeft al sinds de tachtiger jaren van de vorige eeuw dichtbundels uit, schreef jarenlang wekelijks een gedicht voor het Stadsblad, organiseerde zo’n twaalf zomers het evenement Park, Picknick en Poëzie in het Griftpark, trad op in Uitalage … kortom, Fred IS poëzie.
Foto credit: Joris Romp
